19:20 uur.
Daar ben ik.
Mijn ouders noemen me Marianne Ellen Clason.
Arnhem is de plek waar ik tot mijn 19e mijn eigen ik, mijn eigen merk ontwikkel. Dat doe ik tot mijn 15e veelal dansend, maar een verkeerde sprong scheurt mijn enkelbanden. Gelukkig kan ook hinkend worden geschreven voor schoolkranten. Ik tik verhalen op de typemachine. Schrijf met vulpen schriften en dagboeken vol. Ik schrijf alsof mijn leven ervan afhangt. En eigenlijk doet dat het ook.
Een dag niet geschreven, is een dag niet geleefd.
Dag Arnhem. Hallo Wageningen.
Tussen 1990 en 1995 ga ik naar Hogeschool Diedenoort in Wageningen. De hogeschool biedt een opleiding met communicatie en voorlichting. In eerste instantie een tussenstap, want ik wil heel graag nog een keer meedoen aan de loting voor de school van journalistiek. Die deelname blijft achterwege. Ik ben enorm op mijn plek in deze kleine studentenstad. Ik vind er vrienden voor het leven. Ook de opleiding past me. Marketing. Communicatie. Journalistiek. Filmen. Presentatietechnieken. Tentoonstellingen maken. Ik voel me er als een vis in het water.
Met diploma op zak ben je er nog lang niet. Nu begint het echte leren. Ik ga aan de slag als bedrijfsjournalist en communicatiemedewerker bij KEMA (1995 – 1997). Daar schrijf ik teksten over gasturbines, over elektromagnetische stralingen. Ik maak er bedrijfsfilms. Schrijf scripts en geef ook presentatietrainingen. In deze twee jaren is mijn liefde voor het vak communicatie, intern en extern, volledig tot bloei gekomen.
Een levenslange liefde.
Na KEMA werk ik op projectbasis als communicatieadviseur bij de overheid. Vervolgens redigeer ik reisboeken bij een uitgeverij (1998 – 2000). Na een paar jaar is het tijd om verder te leren en ik start bij marketing- en communicatiebureau Triad Take Five in Amersfoort als copywriter en bladmanager. Merken als MAN, Volkswagen, Rijkswaterstaat, Rabobank, ze leggen de bodem voor een fundering die twee jaar later klaar is.
Het is 2002 en tijd om op eigen benen te staan.
Clason tekst en redactie is een feit. Ik werk voor uiteenlopende opdrachtgevers. Van eenmanszaken tot grote multinationals. Van overheid tot beursgenoteerde bedrijven. Steeds vaker begin ik bij het begin. Bij het concept, nog voor creatie, om het uiteindelijk ook te implementeren en uit te (laten) voeren. Steeds vaker zit ik aan tafel als adviseur en schrijf communicatieplannen. Steeds vaker gaat het om verandercommunicatie en gedragsveranderingen.
Begin 2021, vlak voor mijn vijftigste verjaardag, kies ik voor de naam Clason Communicatie. Omdat het beter de lading dekt. Omdat ik al vele jaren meer doe dan copy alleen. Omdat elk bedrijf nu en dan in transitie is. Ook het mijne.
