Achteraan. Of in het midden. Soms halverwege, om toch maar naar het begin terug te bladeren. De laatste zin. Of van streamer naar streamer. En kan ik me niet bedwingen? Dan lees ik heel de inhoud achterstevoren.
Nooit, helemaal nooit, begin ik met de kop om netjes het stuk naar beneden af te lopen.
Het maakt trouwens niet uit of het een tijdschrift is of een krant. Ik behandel ze hetzelfde. Ik begin daar waar ik wil. Evenals in het artikel zelf. Kriskras. Diagonaal. Of van favoriet naar favoriet. Ik scheur –want nergens een schaar te bekennen – en bewaar het gescheurde opdat ik zal onthouden.
Het is hypocriet. Vooral als je weet dat ik me dagelijks met de wie-wat-waarom-wanneer-vraag bezighoud. En dat ik juist wil dat jij wél bovenaan begint en mijn stukjes van a tot z leest. Keurig op volgorde.
Want ik vind het niet goed als je onderaan begint. Of halverwege. Dat is namelijk raar. Extreem raar.
