Elke hond is tegenwoordig een blindengeleidehond. De baasjes schuifelen nietsziend achter hun huisdier aan. In hun ene hand de riem. In de andere hun telefoon.
Vlak bij het water kom ik een stel tegen. Zij zet steeds een stapje naar voren. Stopt dan even. Tikt op het scherm. Haar huisdier wacht geduldig, wijzigt de route als ze te dicht langs de waterkant loopt. En kijkt af en toe achterom hoe het met haar gaat.
Als ze stilstaat tuurt hij over het pad en gaapt.
Een gans steekt waggelend over. Ze blijft brutaal vlak voor de hond stilstaan. Die kijkt gelaten terug. De gans komt nog dichterbij. De hond zucht en gaat zitten. Van weinig bewegen wordt de wil om te bewegen almaar kleiner.
De gans aarzelt even, maar sloft verveeld terug naar het water.
Het begint te waaien en de eerste druppels spatten uit elkaar op het pad. De vrouw stopt haar telefoon in haar zak en trekt de hond snel met zich mee.
De regen laat de blinde weer zien. In ieder geval tot aan de voordeur.
