Vergeten woorden

Taal is cruciaal voor menselijkheid, zegt psychiater Dirk de Wachter. Hij pleit voor het niet verwaarlozen van woorden. Hij moedigt ons aan om kinderen voor te lezen, om te reflecteren, om na te denken en beelden te nuanceren door er tekst aan toe te voegen.

Natuurlijk, hoe objectief kan een taalliefhebber als ik zijn. Toch denk ik dat niet alleen ik behoefte aan woorden heb. Ook als je niet schrijft of graag leest, zijn woorden, gesproken of geschreven, onmisbaar om je mens te voelen.

Of om de ander te kunnen begrijpen.

Het voelt als een receptuur. De vergeten groenten die je moet toevoegen zijn in dit geval 26 letters waaruit je kunt kiezen. Taal in woord en geschrift.

Het afgelopen jaar heb ik ervaren hoe belangrijk taal is in plaats van emoticons. Hoe waardevol een handschrift kan zijn. Een telefoontje. Een persoonlijk gesprek. Een langere whatsapp. Geformuleerde zinnen waarin je, als je goed kijkt of luistert, de aarzeling en emotie op zal merken. En natuurlijk passen er beelden bij die woorden, net als een gezichtsuitdrukking je nog meer vertelt wanneer je met een ander praat.

Ja, taal is de manier om verdriet te delen. Of verbondenheid. Of blijdschap. Want dat is eveneens een alinea waard of een gesprek en niet alleen maar een reeks symbolen met hartjes en toeters en bellen.

Nogmaals, hoe objectief kan een taalliefhebber als ik zijn.

Maar toch.

Laten we de woorden niet vergeten, zei een psychiater.

Reageren?

Kennismaken?